ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΝΙΚΟΣ ΜΟΣΧΟΒΑΚΟΣ

ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

Χιονίζει πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα

χορός ασυλλόγιστων νιφάδων στα μαύρα νερά της

χορός θανάτου μες στην απελπισία της μνήμης

κουφάρια λέξεων που τα πηγαινοφέρνει ο άνεμος

κι ένα χλωμό φεγγάρι ταξιδεύει τρομαγμένο

χωρίς να φαίνεται στων υδάτων την επιφάνεια

αφού ο καθρέφτης τους σκουριασμένος

αστίλβωτος χρόνια τώρα μένει.

Φυσάει εξοντωτικά πάνω από την Νεκρά Θάλασσα

φύκια σάβανα ερώτων βράχοι μνήματα αγαπημένων

καταπάνω τους σπάνε φρικιασμένα κύματα

κι άμμος γκρίζα που σαλεύει μοιρολατρικά

πότε εμπρός πότε πίσω με των νερών τη φορά

μέσα σε μια ιαμβική μέθη βουών και ήχων

απεγνωσμένο ρέκβιεμ απώλειας ονείρων.

Βροντά κι αστράφτει πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα

όμως εγώ καλπάζω στις ακτές της

καβάλα στο ξανθό μου άλογο

καλπάζω μέσα σ’ ανεμοθύελλα λόγων

προσέχοντας μην πλησιάσω και βραχώ

από αρμύρα αφανισμού

μη νιώσω του χαμού την ανατριχίλα.

Καλπάζω και μάχομαι χωρίς νόημα ίσως

όμως υπάρχω ναι υπάρχω ακόμα

έστω κι αν δίπλα μου η θάλασσα

νεκρή πάντα θα παραμένει.